మూర్తి Vs. జార్జి ఫెర్నాండెజ్

మేము నరసరావుపేటలో యమ్.సి.ఏ వెలగబెట్టేటప్పుడు మూర్తి అనే ఒక సహాధ్యాయి ఉండేవాడు. మనిషి చాలా మంచివాడు, మృదుస్వభావి. కానీ వాడికి ఉన్న ఒక గొప్ప బలహీనత వాడి జనరల్ నాలెడ్జి. మన దేశప్రధాని ఎవరన్న దాని మీద కూడా మావాడికి సందేహమే. అలా అని నోరుమూసుకుని కూర్చుంటాడా అంటే లేదు. ఏవిషయంలోనైనా, తెలిసినా తెలియకున్నా ఏదో ఒకటి వాగందే వాడి నోరు ఊరుకునేది కాదు. అప్పట్లో, అంటే 98-01 లలో రోజూ మా కాలేజీ దగ్గరి టిఫిన్ సెంటరులో టిఫిన్ చేసి కొసరుగా అక్కడున్న పేపర్ని ఆసాంతం చదివేసి ఆ విశేషాలమీద చర్చించుకొని(వీలైతే కొన్నిసార్లు చిన్నపాటి వాదనలు/గొడవలు కూడా పెట్టుకొని) తీరిగ్గా కాలేజీకి వెళ్ళటం మా దినచర్య. ఈ చర్చలన్నింటిలో మా మూర్తి కూడా మహోత్సాహంతో పాల్గొనేవాడు. ఒకరోజు ఉదయం మిత్రబృందం అంతా యధాప్రకారం టిఫిన్ కుమ్మేస్తున్నాం. మూర్తి మాకన్నా కొంచెం ముందుగా తినేసి బయటకెళ్ళి పేపరు చదువుతున్నాడు. ఉన్నట్టుండి బయటనుంచి పెద్దగా అరుపులు,కేకలు. తేరుకొని చూద్దుం కదా బయట మా మూర్తి రౌద్రమూర్తిగా మారిపోయి శివతాండవం చేస్తున్నాడు. పైగా మధ్య మధ్యలో 'ఎంత ధైర్యం ఈ అమెరికా వాడికి' అనీ 'ఇండియా మీదే దాడి చేస్తానంటాడా' అనీ అరుపులొకటి. అప్పుడే సీనులోకి ఎంటరయిన మాకు విషయం అర్థం కాలేదు. నెమ్మదిగా మూర్తిని చల్లబరిచి అసలు సంగతి అడిగితే అనాటి 'ఈనాడు' లో తాటికాయంత అక్షరాల్తో వచ్చిన వార్తని చూపించాడు. ఇంతకీ ఆ వార్త హెడ్లైన్స్ ఇదీ 'కాశ్మీర్లోని శిబిరాలపైన దాడి జరపడంలో తప్పులేదు - జార్జి ఫెర్నాండెజ్'. అంతే, అప్పటిదాకా మూర్తి అరుపులతో మార్మోగిన టిఫిన్ సెంటర్ మా నవ్వుల్తో దద్దరిల్లసాగింది.

అసలు విషయమేమిటంటే అంతకు ఒకటి రెండు రోజుల క్రిందట అమెరికా, తీవ్రవాద శిబిరాలున్నాయనే నెపంతో సిరియా,సూడాన్ ల రసాయన కర్మాగారాలమీద వైమానిక దాడులు నిర్వహించింది. దాని తర్వాత అప్పటి సదరు మన రక్షణ మంత్రి గారు కాశ్మీర్ లోని తీవ్రవాద శిబిరాలపై భారత సైన్యం మాత్రమెందుకు దాడులు చెయ్యకూడదు అని అర్థం వచ్చేటట్లు ఇచ్చిన స్టేట్మెంట్ ఇది. మూర్తిగారి జనరల్ నాలెడ్జి ప్రకారం జార్జి, జేమ్సు, బిల్లు లాంటివన్నీ అమెరికా పేర్లే. దాంతో మావాడు ఇదేదో అమెరికా వాడు జారీ చేసిన ప్రకటన అనుకున్నాడు. అదీ సంగతి.

అప్పడోపాఖ్యానము

మామూలుగా మీరెన్ని అప్పడాలు తింటారు? ఒకటి, రెండు. మహా అయితే ఇంకో రెండు. ఓసోస్, అప్పడాలు తినటంకూడా ఒక గొప్పేనేంటీ అంటారా? ఇతర్ల విషయం ఏమోగానీ, చెప్పుకోవడానికి వేరే ఇంకేమీ విశేషాలు లేని నాలాంటి వారికిమాత్రం గొప్పే సుమండీ! నాకీ అప్పడాల మీద ఇష్టం ఎలా మొదలైందో తెలియదు. చిన్నప్పుడు మా మేనత్త పెళ్ళిలో గాడిపొయ్యి దగ్గర కూర్చుని(అప్పటికింకా కేటరింగు సంస్కృతి మొదలవ్వలేదు) ఓ ముప్ఫయ్యో ఎన్నో అప్పడాలు వేసినవి వేసినట్లే లాగించేశాము నేను, మా తమ్ముడు. ఆతర్వాత నెమ్మదిగా వాడీ అలవాటు మర్చిపోయాడుగానీ నేను మాత్రం వాడి వాటా అప్పడాలు కూడ మహదానందంగా కరకరలాడించేవాడిని. తొండ ముదిరి ఊసరవెల్లి అయినట్లు నా పిచ్చి ముదిరి పాకాన పడసాగింది. స్కూలుకి క్యారియర్లో అన్నం బదులు అప్పడాలే పెట్టాలని గొడవ చేసేవాడిని. దప్పళం అంటే అదేదో కొత్తరకం అప్పడం అనుకొని ఈసారి ఆ అప్పడాలే కొనాలని అమ్మని వేపుకు తినేవాడిని. నూనె నిండుకుందనో, ఈనెల వెచ్చాలతో తెచ్చిన అప్పడాలు అయిపోయాయనో చెపితే ఎంత కోపం వచ్చేదో అమ్మ మీద. పెద్దయ్యాక గొప్ప ఉద్యోగం సంపాదించి రోజూ టిఫిన్ లోకి కూడా అప్పడాలే తినాలని మనసులోనే ప్రతిజ్ఞలు చేసుకొనేవాడిని. కాలేజీ చదువులకి వచ్చాక మెస్సుల్లో ఈవిషయమై ఎన్నోసార్లు గొడవకూడా పెట్టుకున్నాను. ఎన్నోమాట్లు అప్పడం కావాలని అడగటమూ మెస్సు వాడు మొదట మామూలుగా తరువాత ఇబ్బందిగా అటుతరువాత చిరాగ్గా ఆపై కోపంగా అప్పడం మారువడ్డించడమూ జరిగేది. ప్రతి అప్పడానికీ రూపాయి అదనంగా ఇచ్చేటట్లు వాడితో ఒప్పందం కుదుర్చుకున్నాకగాని కథ సుఖాంతమవ్వలేదు. మా అమ్మావాళ్ళు నా భార్యని కాపురానికి పంపించేటప్పుడే నా అప్పడాలప్రియత్వం గురించి మొత్తం చెప్పి పంపించారులాగుంది, తనకి జడుపు జ్వరాలవంటివేమీ రాలేదు. ఇలా వుండగా, పెళ్ళయిన కొత్తలో కొత్తకాపురం చూడటానికి వచ్చారు మా అత్తగారు,మామగారు. భోజనాలప్పుడు మా అత్తగారు 'ఇన్నిఅప్పడాలెందుకే వేయించావ్' అని అడగటం, నా భార్య లోగొంతుకతో 'ష్. అరవకమ్మా. మీ అల్లుడుగారికోసంలే' అని జవాబివ్వటం వినిపించాయి. అటుతర్వాత వంటగదిలోంచి బయటికి వచ్చిన మా అత్తగారి మొహంలో కనిపించింది అపనమ్మకమో లేక ఆశ్చర్యమో లేక భయమో ఆ భావాన్ని నేనిప్పటికీ మర్చిపోలేదు. నా బావమరిది అందించిన రహస్య సమాచారాన్ని బట్టి తెలిసిందేమిటంటే, మరుసటి పండక్కి నేను అత్తగారింటికి వెళ్ళినప్పుడు వాళ్ళ వెచ్చాల కొట్టువాడు అడిగాడట, 'ప్రతీనెలా ఒకటి కంటే ఎక్కువ అప్పడాల పాకెట్లు కొనరు మరి ఈనెల ఇన్ని కొంటున్నారంటే ఏదైనా శుభకార్యం వుందాండీ' అని. అన్నం పరబ్రహ్మ స్వరూపం అంటారు నిజమే కాని ఆ జాబితాలో అప్పడాన్ని కూడా చేర్చాలని నా అభిప్రాయం. విందు భోజనాల్లో అప్పడాలు వదిలేసేవాళ్ళని చూస్తే ఇప్పటికీ నాకు చాలా చిరాకు. మరి ఈ విధంగా తింటూ పోతే బొజ్జ పెరగకుండా వుంటుందా? పెరగనే పెరిగింది. దాంతోటి గృహలక్ష్మి ఆంక్షలు మొదలు. ఇప్పుడు మోతాదు చాలా తగ్గించి వారానికి ఒక్కసారంటే ఒక్కసారి అందునా తడవకి రెండు లేదా మూడుతో సరిపెట్టుకోవలసివస్తూంది. ఆ విరహాన్ని తీర్చుకోవడానికే ఈ టపా. ఊకదంపుడు గారు, గిరి గారు ఇంకా కొత్తపాళీ గార్ల విద్వత్తులో పదోవంతు నాకున్నా ఇంత పెద్ద టపా బదులు అప్పడాలమీద ఒక కందమో లేక సీసమో రాసి వుందును. అదిలేకనే ఈ తిప్పలన్నీ. జై అప్పడం మాతా.

మాతృస్వామ్యం వర్థిల్లాలి - 1

జనవరి 2, 2008, హైదరాబాద్. సమయం రాత్రి తొమ్మిదిన్నర. ఆఫీసునుంచి ఉసూరుమంటూ ఇల్లు చేరాడు కుమార్. 'రాధా! కాసిని మంచినీళ్ళిస్తావూ?'. గమిని టివిలో వస్తున్న బొందావనం సీరియల్ 1294వ భాగం ఏకాగ్రతతో చూస్తున్న రాధ చిరాగ్గా, 'అబ్బా మీరే తీసుకుని తాగుదురూ, సీరియల్ చూస్తున్నపుడు అవీ ఇవీ అడగొద్దని ఎన్ని సార్లు చెప్పాలి' అనేసి మళ్ళీ సీరియల్ చూడడంలో మునిగిపోయింది. చేసేదేమీలేక తనే మంచినీళ్ళు తాగి వచ్చి సోఫా లో కూలబడ్డాడు కుమార్. కడుపులో ఎలుకలు పరిగెడుతున్నాయి. సీరియల్ అయిపోతేగాని భోజనభాగ్యం ఉండదని అర్ధమై ఎప్పుడు అది అయిపోతుందా అని ఎదురుచూడసాగాడు కుమార్.


కట్ చేస్తే, జూన్ 18, 2027, న్యూయార్క్. సమయం ఉదయం తొమ్మిది. అమెరికన్ సైన్స్ కాంగ్రెస్ సమావేశపు గది. వివిధ దేశాలకు చెందిన సుమారు వందమంది శాస్త్రవేత్తలు సమావేశమైవున్నారు. అందరి చేతుల్లో ఆరోజు న్యూయార్క్ టైమ్స్ పేపరు ప్రతులు ఉన్నాయి. 'ఓ కె, లెటజ్ స్టార్ట్' అన్నాడు ఎడ్వర్డ్, సమావేశపు అధ్యక్షుడు. అందరూ తమ తమ భాషలకు సంబందించిన ట్రాన్స్లేటర్లు ఆన్ చేసి హెడ్ఫోన్స్ తగిలించుకున్నారు. న్యూయార్క్ టైమ్స్ లో ఆరోజు ప్రముఖంగా ప్రచురితమైన ఒక వార్తను కంప్యూటర్ చదవనారంభించింది.


"మాతృస్వామ్య వ్యవస్థ వైపు మళ్ళుతున్న భారత దేశం. గత పాతికేళ్ళుగా భారత దేశ సంస్కృతిలో తీవ్రమైన మార్పులు చోటుచేసుకుంటున్నాయి. ఒకప్పుడు భర్త ఉద్యోగం చేసి సంపాయిస్తే, భార్య ఇంటి వ్యవహారాలు చక్కబెట్టుకునేది. ఇప్పుడు భర్తలు పూర్తిగా వంటింటి కుందేళ్ళుగా మారిపోయారు. భార్యలు ఉద్యోగాలు చేసి సంపాదిస్తూ ఇంటి మీద పెత్తనం పూర్తిగా తమ గుప్పిట్లోకి తెచ్చుకున్నారు. ముఖ్యంగా ఈ మార్పు ఆంధ్రప్రదేశ్ అనే రాష్ట్రంలో ఎక్కువగా వుందని ప్రాధమిక నివేదిక...". సమావేశం ముగిసింది. యుద్ధప్రాతిపదికమీద నిర్ణయాలు తీసుకోబడ్డాయి. జాన్, లూసీ అనే ఇద్దరు యువ శాస్త్రవేత్తలను ఈమార్పును పరిశోధించే నిమిత్తమై ఆంధ్ర పంపాలని నిర్ణయం తీసుకున్నారు. ముందుగా వారికి తెలుగు భాష, ఆహారపు అలవాట్లు, సంస్కృతి వంటి విషయాలమీద నాసాలో రెండు నెలలపాటు శిక్షణ ఇవ్వాలని నిర్ణయించారు.

శిక్షణ పూర్తిచేసుకుని హైదరాబాద్ లో అడుగుపెట్టారు జాన్, లూసీ. ఆరోజుకు విశ్రాంతి తీసుకుని మరుసటి రోజునుంచి పరిశోధన మొదలుపెట్టాలని అనుకున్నారిద్దరూ. రాత్రి భోజనం చేసి తీరిగ్గా టివి ఆన్ చేసాడు జాన్. తెరమీద ఒక పదిహేనువందల చానెళ్ళ పేర్లు ప్రత్యక్షమయ్యాయి తెలుగు కాటగిరీ కింద. 'వామ్మో, ఒక్క తెలుగులోనే పదిహేనువందల చానెళ్ళా, మా అమెరికా మొత్తంలోనే ఇన్నిలేవు' అనుకొని ఏచానల్ చూద్దామా అని వెతకసాగాడు జాన్. 'టివి 9/11' అనే చానల్ పేరు కాస్త పరిచయమున్నట్టు తోచి పెట్టాడు. వార్తలు వస్తున్నాయి. 'వెల్కమ్ టు నైన్ పి.ఎమ్ న్యూస్. ముందుగా హెడ్లైన్స్. న్యూక్లియర్ ట్రీటీ పై అప్పోజిషన్ ప్రొటెస్ట్. పాస్ పోర్ట్ స్కామ్ లో ఎమ్.ఎల్.ఎ అరెస్ట్. వాటర్ ప్రాబ్లెమ్ తో సఫర్ అవుతున్న ట్విన్ సిటీస్. థర్డ్ టెస్ట్ ఫస్ట్ ఇన్నింగ్స్లో మిజరబుల్ గా ఫెయిల్ అయిన ఇండియా టాపార్డర్. ఇప్పుడు డిటైల్డ్ న్యూస్'. 'హర్రె, తెలుగుకు ఇంగ్లీష్ కి చాలా దగ్గరి పోలికలు ఉన్నాయే, ఈవిషయం తెలీక నాసా వెధవల చేతిలో అనవసరంగా రెండునెల్లు చావగొట్టించుకున్నా' అనుకున్నాడు జాన్.


మరునాడు లూసీ తట్టి లేపితేగాని మెలుకువరాలేదు జాన్ కి. ఆరోజే వారి పరిశోదనకి మొదటి రోజు. త్వర త్వరగా లేచి తయారయ్యి బయల్దేరారిద్దరూ. 'మనం ఇప్పుడు ఎక్కడికి వెళ్తున్నాం?' ప్రశ్నించింది లూసీ. 'అమీర్ పేటకి' బదులిచ్చాడు జాన్. 'అత్యధిక సంఖ్యలో నకిలీ సాఫ్ట్వేర్ సంస్థలున్న ప్రదేశంగా గిన్నిస్ బుక్ లోకి ఎక్కిన ప్లేసేనా?' అంది లూసీ వుత్సాహంగా. 'అవును, మన ట్రైనింగ్ లో చెప్పలేదూ, ఎక్కడైతే ఆకాశం కనిపించకుండా బానర్లూ, రోడ్డు కనిపించకుండా పాంప్లెట్లూ వుంటాయో అదే అమీర్ పేట్. అక్కడి ఆదిత్యా ఎన్ క్లేవ్ దగ్గర నించుని రాయి విసిరితే, ఖచ్చితంగా అది కుక్కకుగాని సాఫ్ట్వేర్ ఇన్స్టిట్యూట్ వాడికిగాని తగులుతుందని నాసా పరిశోధనలో తేలింది ' అన్నాడు జాన్. సారధీ స్టూడియో దగ్గర బస్సు దిగారిద్దరూ. వీధి వీధంతా బానర్లూ, పాంప్లెట్లతో నిండిపోయుంది. 'హాయ్, ఈ ప్రదేశం ఇప్పటికీ ఏమీ మారలేదు' అంది లూసీ. యధాలాపంగా తలయెత్తి చూసిన జాన్ డంగైపోయాడు. లూసీ కూడా అప్పుడే గమనించినట్టుంది, 'జాన్, ఏమిటిది' అంది ఆశ్చర్యంగా. సాఫ్ట్వేర్ సంస్థల బానర్లు ఒక్కటి కూడా కనిపించట్లేదు!! ఎక్కడ చూసినా 'రక్తా కపూర్ డాన్స్ అకాడెమీ', 'రక్తా కపూర్ యాక్టింగ్ స్కూల్','రక్తా కపూర్ డైరెక్షన్ ఇన్స్టిట్యూట్' వగైరా వగైరా బానర్లే...!!!

తొలి అడుగు

హుర్రే! నేనూ వచ్చేశా బ్లాగు ప్రపంచంలోకి. ఇన్నాళ్ళూ బ్లాగులు చదవడమేగాని రాయడానికి ఎప్పుడూ ప్రయత్నించలేదు. ఇది నా మొదటి ప్రయత్నం. ఆశీర్వదించి అభిమానిస్తారని ఆశిస్తూ.